کشف پروتئینی که تاثیر ورزش را روی پوست پیاده می نماید - فیس راز

به گزارش خبرنگاران و به نقل از فیز، اگر پوست دست در حین کار کردن با چاقو مثلا برای پوست کندن میوه بریده گردد، سلول های موجود در پوست بسته به شدت زخم، طی چند روز یا چند هفته بافت آسیب دیده را ترمیم می نمایند. بزرگ یا کوچک، خاتمه زخم بسته می گردد، زیرا این اولین کار پوست به عنوان نخستین خط دفاعی در برابر دنیای خارج است که پر از عفونت و میکروب های ناخوانده است.

اما هرچه پوست یک اندام محافظ باشد، جوان بودنش نیز مهم است. توانایی سلول های پوستی در ترمیم خود مانند سایر سلول های بدن با افزایش سن کاهش می یابد. به همین دلیل افراد مسن در معرض خطرات ناشی از زخم های باز هستند، زیرا زخم ها در این افراد اغلب به کندی بهبود می یابد و گاهی اصلاً ترمیم نمی گردد.

دانشمندان به تازگی آغاز به درک فرآیندهای سلولی که منجر به پیری و بهبودی کند در سلول های پوستی می گردد، نموده اند. جاستین کرین استادیار زیست شناسی در دانشگاه نورث ایسترن(Northeastern) در حال رهبری آزمایشی است که بر این فرآیندها تمرکز دارد. او می گوید روش های درمانی فعلی که شامل تحریک رشد سلول و بانداژهای فشرده سازی جدید هستند، هنوز در یاری به افراد سالخورده کمبود دارند.

وی می گوید: این استراتژی ها تا حدودی مؤثر هستند، اما در یک پوست پیر، فضای زیادی برای کار وجود دارد. هنوز هم بعضی از نقایص وجود دارد که به اشتباه فکر می کنیم جزئی از ذات این سلول ها است که به آنها نمی پردازیم.

در مطالعه ای که در ماه نوامبر منتشر شد، گروهی از محققان این دانشگاه به رهبری کرین مکانیسمی را معرفی کردند که باعث بهبود توانایی سلول های پوستی در موش های پیر و بهبود زخم آنها می گردد.

این گروه دریافت که دوزهای کمی از پروتئینی به نام اینترلوکین 15(interleukin 15) با تقلید بعضی از مزایای ضد پیری ورزش، ظرفیت بهبودی پوست در موش های پیر را بهبود می بخشد. این پروتئین در بدن انسان برای فرایند انرژی بخشیدن به همه سلول ها بسیار مهم است و در افرادی که بیشتر ورزش می نمایند، به وفور یافت می گردد.

بهبودی پوست فرآیندی مفصل است که بخش های زیادی را شامل می گردد. این فرآیند، پیغام رسانی و سیگنالینگ را در انواع مختلف سلول که به اشکال متفاوت پیر می شوند و چندین فرآیند را برای زمان بندی صحیح برای ترمیم سلول ها هماهنگ می نماید.

کرین می گوید دانشمندان هنوز تأثیر پیری را روی انواع مختلف سلول های درگیر در ترمیم پوست به خوبی نشناخته اند، اما کشف این که یک نوع پروتئین به تنهایی می تواند این فرآیند را انجام دهد، غیر منتظره بود، چرا که تصور می شد یک محیط پیچیده متشکل از لایه های مختلف دینامیک سلولی به چندین مؤلفه برای بهبود توانایی پوست در بهبودی احتیاج دارد.

وی اضافه نمود: آنچه ما پیدا کردیم یک نجات کامل پوست از زخم یا حداقل نجات پوست با تنها یک عامل است. این پروتئین چندین فرآیند دیگر را تحریک می نماید تا به شیوه ای دومینو وار کار نمایند و یک فعال نماینده بسیار قدرتمند برای مسیرهای بسیار مهم است.

کربن در سال 2015 هنگام انجام تحقیقات دکترا در دانشگاه مک مستر، مزایای استفاده از اینترلوکین 15 را در افراد مشاهده کرد. این مطالعه نشان داد که در سلول های پوستی قدیمی انسان، ورزش نقش مهمی در تقویت کارنمودهای میتوکندریا دارد که اندامک های موجود در سلول های انسانی و حیوانات و مسئول فراوری انرژی هستند.

وی کاهش علائم پیری پوست را در افرادی که اغلب ورزش می نمایند، مشاهده کرد و سطح بالاتری از اینترلوکین 15 را نسبت به افرادی که دارای زندگی کم تحرک تری هستند در آنها شناسایی کرد. سپس آزمایش این پروتئین روی موش ها نیز بعضی از این اثرات ضد پیری را تقلید کرد.

آزمایشات جدید این یافته ها را تایید می نماید و نشان می دهد این پروتئین می تواند به مکانیسم های درونی سلول های پوستی برای پیری معکوس و به ترمیم آسیب ها یاری کند. در طولانی مدت نیز معکوس کردن اثرات پیری می تواند به معنای بهبود سلامتی برای بیماران سالخورده باشد.

کرین می گوید مرحله بعدی یافتن داروهایی است که از اثرات اینترلوکین 15 تقلید نمایند. از آنجا که این پروتئین قبلاً مورد تأیید سازمان داروهای فدرال ایالات متحده(FDA) برای ایمنی درمانی سرطان قرار گرفته است، نوع جدیدی از درمان مبتنی بر این پروتئین می تواند ما را سال ها جلو بیاندازد و به تحقیقات مان سرعت ببخشد و فرآیند نظارتی طولانی مدتی که داروهای جدید قبل از عرضه عمومی باید طی نمایند، حذف می گردد.

پس از انجام آزمایشات برای دیدن چگونگی تأثیر این درمان، می توان از داروی توسعه یافته علاوه بر پوست، برای دیگر ارگان ها نیز استفاده کرد و بهبود زخم را برای دیابت و سایر شرایطی که بهبودی را مختل می نمایند و بیماران را در معرض مسائل جدی سلامتی قرار می دهد، فراهم کرد.

کرین می گوید: آزمایشات نشان داده است که این پروتئین در بهبودی زخم های موش های مبتلا به دیابت نیز موثر بوده است.