18 منطقه تازه به شبکه جهانی ذخیره گاه زیست کره یونسکو اضافه شدند - فیس راز

شبکه جهانی ذخیره گاه زیست کره یونسکو هم اکنون شامل 701 ذخیره گاه طبیعی حفاظت شده در 124 کشور سراسر جهان است. 18 منطقه تازه از 12 کشور در سال 2019 به این شبکه اضافه شدند، نظیر جزیره ای در ساحل جنوبی انگلستان و منطقه ای کوهستانی در ژاپن که به خاطر گونه های کمیاب پروانه اش معروف است.

شورای هماهنگی بین المللی برنامه انسان و زیست کره یونسکو در 19 ژوئن 2019 در پاریس تشکیل جلسه داد تا الحاق این منطقه ها را تصویب کند و در عین حال، محدوده هشت ذخیره گاه موجود در شبکه را نیز توسعه دهد، از جمله ذخیره گاه زیست کره جزیره ججو در کره جنوبی (از 83,094 به 387,194 هکتار) و ذخیره گاه زیست کره مینورکا در اسپانیا (از 71,219 به 514,485 هکتار).

ذخیره گاه زیست کره به زیست بومی گفته می گردد که گیاهان و حیوانات آن از ویژگی طبیعی و علمی غیرمعمولی برخوردار هستند و در عین حال، استفاده پایدار از منابع طبیعی و حفاظت از آن در این منطقه ها افزایش یافته است. برنامه انسان و زیست کره در اوایل دهه 1970 در یونسکو شروع شد و یک برنامه علمی بین دولتی باهدف ارتقای رابطه مردم و محیط طبیعی اطراف شان است. آدری آزولای، مدیرکل یونسکو، می گوید:

باید اقدامی عاجل درباره تنوع زیستی و میراث محیط زیستی مشترک مان انجام دهیم. هریک از ذخیره گاه های زیست کره، نقش یک آزمایشگاه فضای باز را برای اجرای توسعه پایدار، راهکارهای بلندمدت و ملموس، اقدامت مؤثر و نوآوری ایفا می نمایند. علاوه بر این، پیوند تازهی بین جهانی علم و جوانان و همین طور انسان و محیط زیست به وجود می آورند.

ذخیره گاه زیست کره یونسکو تاحدودی با محوطه های میراث جهانی یونسکو تفاوت دارد. در واقع، محوطه های میراث جهانی یونسکو از ارزش فرهنگی برجسته ای برخوردار هستند و حداقل 10 معیار مانند بی نظیربودن زیبایی طبیعی یا اهمیت تاریخی، محیطی و فرهنگی را دارند. اما ذخیره گاه زیست کره علاوه بر زیبایی طبیعی خارق العاده، باید راهکارهای ملموسی برای حفظ زیست کره آن منطقه ارائه کند و در عین حال، استفاده پایدار انسان ها از منطقه را نیز توسعه دهد تا بتواند در شبکه مذکور انتخاب گردد.

به عبارت دیگر، برای الحاق به شبکه جهانی ذخیره گاه زیست کره یونسکو، دولت ها باید ثابت نمایند که انسان ها به شکلی مسالمت آمیز درکنار زیست بوم های ساحلی، دریایی یا زمینی زندگی می نمایند. به این ترتیب، بعضی مکان ها نظیر جزایر گالاپاگوس علاوه بر میراث جهانی یونسکو، جزو شبکه جهانی ذخیره گاه زیست کره یونسکو نیز قرار دارند.

به محض الحاق یک ذخیره گاه طبیعی به این شبکه، آنجا تحت حاکمیت همان استان یا کشور باقی می ماند و هم زمان از جایگاه بین المللی شناخته شده خود در یونسکو نیز منتفع می گردد. در ادامه بعضی از جالب ترین مکان هایی که به تازگی به این شبکه اضافه شده اند را به شما معرفی خواهیم کرد.

ذخیره گاه زیست کره جزیره وایت، بریتانیا

ذخیره گاه زیست کره جزیره وایت در ساحل جنوب انگلستان واقع شده است که شامل 38 هزار هکتار زمین و 53,496 هکتار منطقه دریایی اطراف ساحل می گردد. این جزیره علاوه بر اینکه مکان موردعلاقه ملکه ویکتوریا و پرنس آلبرت بوده، به سواحل وسیع شنی و صخره های گچی فوق العاده اش نیز مشهور است.

ذخیره گاه زیست کره لوبومبو، اسواتینی

کشور اسواتینی (Eswatini) در نزدیکی مرز آفریقای جنوبی و موزامبیک واقع شده و ذخیره گاه زیست کره ی لوبومبو را در خود جای داده است. این ذخیره گاه طبیعی با 294,020 هکتار در رشته کوه های لوبومبو واقع شده است که شامل جنگل، تالاب و زیست بوم های ساوانا (دشت پوشیده از علف و درختان دور از یکدیگر) می گردد. از 88 گونه پستاندار این منطقه، 20 مورد آن ها بومی همین ذخیره گاه هستند که از آن میان می توان به کرگدن، گاومیش آفریقایی، شاخ بلند ابرش، شاخ چنگی و کل ریزه از زیرگونه های بزکوهی اشاره نمود.

ذخیره گاه زیست کره کوبوشی، ژاپن

ذخیره گاه زیست کره کوبوشی در غرب توکیو واقع شده است که با 190,603 هکتار، بخش اعظمی از رشته کوه کانتو در ژاپن را در بر می گیرد. این ذخیره گاه را به خاطر سازندهای فوق العاده اش (مجموعه لایه های سنگ شناسی) می شناسند، علاوه بر این، 40 درصد از گونه های پروانه ژاپن در همین منطقه زندگی می نمایند که 24 مورد آن ها جزو گونه های در معرض خطر انقراض هستند.

18 ذخیره گاه زیست کره تازه یونسکو عبارت اند از:

• ذخیره گاه زیست کره دره لور مورا، اتریش
• ذخیره گاه زیست کره لوبومبو، اسواتینی
• ذخیره گاه زیست کره صالح مویو تامبورا (ساموتا)، اندونزی
• ذخیره گاه زیست کره توجین توجو یونا یونا، اندونزی
• ذخیره گاه زیست کره پو گرانده، ایتالیا
• ذخیره گاه زیست کره جولین آلپ، ایتالیا
• ذخیره گاه زیست کره ی کوبوشی، ژاپن
• ذخیره گاه زیست کره ی گانگوون اکوپیس، کره جنوبی
• ذخیره گاه زیست کره ی رود ایمجین یونچئون، کره جنوبی
• ذخیره گاه زیست کره ی نوردهوردلند، نروژ
• ذخیره گاه زیست کره ی Roztocze، لهستان
• ذخیره گاه زیست کره ی دریاچه التون، روسیه
• ذخیره گاه زیست کره ی آلتو توریا، اسپانیا
• ذخیره گاه زیست کره ی لا سیبریا، اسپانیا
• ذخیره گاه زیست کره ی واله دل کابریل، اسپانیا
• ذخیره گاه زیست کره ی Vindelälven-Juhtatdahka، سوئد
• ذخیره گاه زیست کره Voxnadalen، سوئد
• ذخیره گاه زیست کره جزیره وایت، بریتانیا