روبات های میکروسکوپی؛ جراحان آینده - فیس راز

دانشمندان پیروز شده اند لشکری از روبات های کوچک راه پیما خلق نمایند. این اجسام اولین روبات های میکروسکو پی اند که از اجزای نیمه رسانا ساخته شده اند. این ساختار اجازه می دهد که بتوان آن ها را با سیگنال های الکترونیکی استاندارد کنترل کرد و به راه رفتن واداشت.

پژوهشگران دست اندرکار این پروژه حالا امیدوارند که نمونه های پیچیده تری از این اجسام بسازند تا این امکان را پدید آورد تا روبات های آینده به گونه ای ساخته شوند که به وسیله تراشه های کامپیوتری که به صورت انبوه فراوری می شوند، کنترل شوند و بتوانند از میان بافت و خون بدن انسان بگذرند و جراحی نمایند.

آلن ام بروکز و مایکل اس استرانو، دو دانشمندی که در این پژوهش شرکت نداشتند، در مقاله ای نوشتند: این روبات ها گرچه در شکل فعلی شان خودمختار نیستند، می توانند سکویی باشند که مغز و باتری به آن متصل گردد.

این پیشرفت جدید پژوهشی، حاصل راه انداز های میکروشیمیایی بسیار ریزی است که برای ساختن پا های روبات ها به کار می فرایند. اندازه این پا ها یک دهم میلیمتر یا تقریبا به اندازه قطر موی انسان است. این روبات ها به رغم ابعاد کوچکشان می توانند با استفاده از پرتو لیزر، راه بفرایند. مهندسان جریان بسیار ضعیفی به پا های آن ها وصل می نمایند که پا ها را خم و باز می نماید تا روبات ها به جلو و عقب حرکت نمایند.

این گونه جدید از روبات ها را می توان به تعداد زیاد فراوری کرد. پژوهشگران دست اندرکار پروژه جدید، بیش از یک میلیون روبات راه پیما را روی یک تکه سیلسیم ده سانتیمتری خلق نموده اند. این دانشمندان ادعا می نمایند که این ها اولین روبات هایی کوچکتر از یک دهم میلیمتر هستند که می توانند با مدار های الکترونیک همراه سکویشان کنترل شوند.

این روبات ها همچنین می توانند در محیط های نامساعدی مانند شرایط بسیار اسیدی و در تغییرات شدید دما هم کار نمایند. از آنجا که این ربات ها را می توان با سوزن تزریق کرد، نوعی از آن ها ممکن است برای کاوش در درون بدن جانوران یا انسان ها به کار فرایند.

پژوهشگران اذعان دارند که این روبات ها هنوز محدودیت های عمده ای دارند. سرعت شان از ربات های دیگری که می توانند شنا نمایند، کمتر است، نمی توانند محیط اطراف را حس نمایند، و باید از بیرون کنترل شوند.

به این ترتیب، بیشتر شبیه عروسک خیمه شب بازی هستند تا ربات های کاملا خودمختار. گرچه این رویکرد نمایانگر پیشرفت بزرگی در فناوری است، پژوهشگران می گویند که پیش از این که ربات های مینیاتوری بتوانند برای کاربرد های واقعا عملی به کار گرفته شوند، باید به حدی از خودمختاری دست یابند.

اما بروکز و استرانو در مقاله خود در مجله نیچر نوشتند که اگر پژوهشگران بتوانند چنین پیشرفت هایی را با سامانه های خودمختار پیشرفته تر ترکیب نمایند، ممکن است پیش بینی ریچارد فاینمن، برنده جایزه نوبل فیزیک، به تحقق بپیوندد که روزی می توان جراح را بلعید و ربات های کوچکی ساخت که از میان رگ های انسان بگذرند و هر جایی را که لازم باشد، جراحی نمایند.

این پژوهش در مقاله ای با عنوان ربات های میکروسکپی مجتمع فراوری انبوه در همان نشریه چاپ شده است.

منبع: ایندیپندنت