چطور می توان با اثرات روانی ناباروری مبارزه کرد؟
به گزارش فیس راز، ناباروری نوعی مشکل جسمی است و محققین پیشنهاد می نمایند برای برطرف اثرات روانی ناباروری باید درمان روان شناختی آن همزمان با درمان های بالینی ناباروری انجام گردد.
فرزند موهبتی الهی است که از طرف خداوند به بندگان اعطا می شود، اما این واقعیت نمی تواند به نادیده دریافت احتیاج روحی به پدر یا مادر بودن منجر شود.
با وجود آن که گاهی بعضی زوجین از امکان ایفای نقش پدری و مادری محروم می شوند، باز هم با این واقعیت تلخ کنار بیایند و این مساله تاثیرات مخربی را بر سلامت روان و نشاط شان می گذارد. وقتی زوجی از ناباروری خود آگاه می شوند، دچار احساسات ناخوشایند و متفاوتی می شوند و سلامت روان شان صدمه می بیند و آسیب پذیر می شوند.
مسائل روانی ناشی از ناباروری موجب تشدید ناباروری هستند، فشارهای روحی و نگرانی حاصل ناباروری بر عملکرد فیزیولوژی بدن اثر مستقیم گذاشته و در نهایت بر باروری تاثیر منفی می گذارد. افرادی که از آرامش خاطر و سلامت روانی برخوردارند و فشارهای روحی کمتری را تجربه می نمایند، احتمال باروری بیشتری دارند.
اثرات روانی ناباروری
از نظر بالینی یک زوج زمانی نابارور محسوب می شوند که بدون آن که ظاهرا بیمار باشند، با چالش بزرگی به نام ناتوانی در فرزند دار شدن روبرو می شوند که می تواند اثرات روان شناختی، استرس زایی، هیجانی و اجتماعی را به دنبال داشته باشد. آثار روانی ناشی از تجربه ناباروری احساسات مختلفی چون اندوه، انکار، افسردگی، احساس گناه، اضطراب، تنهایی، درماندگی، باورهای منفی نسبت به خود، وسواس در خصوص بارداری، اختلال در کنش جنسی و کاهش رضایت زناشویی را در پی داشته باشد.
در چنین شرایطی زوجین کمتر به ابراز احساسات، افکار و خواسته های خود به شکلی مثبت و سازنده می پردازند و در نتیجه احساسات منفی و کمبود حمایت عاطفی در آنها افزایش می یابد. حتی ناباروری در ارتباط جنسی زوجین را نیز مختل می نماید.
درمان روان شناختی همگام با درمان ناباروری
مسئله ای که معمولا در مراکز درمان ناباروری یا متخصصانی که در این زمینه فعالیت می نمایند نادیده گرفته می شود این است که درمان ناباروری باید همراه با درمان های روان شناختی انجام شود. این نوع درمان ها شامل درمان شناختی ـ رفتاری و روان درمانی حمایتی می شود. با توجه به اهمیت موضوع سلامت روان و نقش آن در باروری، محققین پیشنهاد می نمایند که برنامه درمان ناباروری با درمان روحی و روانی همراه باشد.
شکست در این نوع درمان های ناباروری بر مسائل زوجین دامن زده و پایه های روابط زناشویی را سست تر می نماید که این کاهش رضایت زناشویی می تواند به انحرافات جنسی، روابط خارج از منزل، اختلال روانی و طلاق نیز منجر شود.
زنان به مراتب استرس و آسیب بیشتری را نسبت به مردان تجربه می نمایند. این مشکل می تواند منجر به بروز اختلال در سلامت روانی فرد و مسائل زناشویی شود و زمینه سازی جدایی زوجین را فراهم کند به همین دلیل درمان توام ناباروری و روان پزشکی در پیشگیری یا برطرف مسائل موجود بسیار موثر است.
در فرایند درمان ناباروری از سوی مشاورین روان درمانی زوجین به شکست های احتمالی نیز اشاره شود. به علاوه باید در جلسات مشاوره بر مسائلی چون پذیرش ناباروری و شرکت فعال و موثر زوجین در فرایند درمان، داشتن فرزند خوانده به عنوان یک گزینه با اهمیت ، توجه به احتیاج های روحی و روانی زوج نابارور، تشویق به برقراری ارتباط صمیمانه تر بین زوجین، مطالعه و جمع آوری اطلاعات درباره ناباروری، برنامه ریزی برای اوقات فراغت و اختصاص زمانی برای فعالیت های لذت بخش و داشتن برنامه غذایی مناسب تاکید شود.
تقویت روحیه روبروه با مسائل روانی ناباروری
معمولا وقتی نتیجه مثبتی از درمان های ناباروری حاصل نمی شود، زوجین و به ویژه خانم ها به شدت افسرده و ناامید می شوند. با توجه به این که درمان های نازایی و ناباروری هزینه بر است و از لحاظ روحی فرد را بشدت تحت فشار قرار می دهد و زمانی که هنوز فرصت های دیگری برای تکرار درمان ناباروری دارند، دیگر حاضر نیستند تن به انجام این کار بدهند.
مهم ترین راه چاره در چنین شرایطی، تقویت روحیه فرد است. چنانچه از ابتدای آغاز درمان های ناباروری درمان های روان شناختی نیز برای افراد انجام شود و از روش های واقعیت درمانی برای آنها استفاده شود در نتیجه افراد راحت تر درمان های مداوم را می پذیرند.
فرزند نداشتن سرانجام راه نیست و راه های جایگزین دیگری نیز وجود دارد. و لقاح خارج رحمی(IVF ( یکی از روش های درمان ناباروری است که توانسته بر تعدادی از موانع درمان باروری فائق آید اما در مواردی که این روش نبز با شکست روبرو شود منجر به افسردگی در بیمار می شود.
آنالیز ها نشان داده است که اختلالات روحی و روانی در زنان ناباروری که با روش های لقاح خارج رحمی تحت درمان قرار می گیرند، جدی است. از طرفی مسائل روانی باعث کاهش کارآیی جسمی و پاسخ دهی بیمار به درمان های طبی ناباروری می شود و از طرف دیگر تداوم ناباروری و شکست های احتمالی در مراحل درمانی منجر به افزایش مسائل روانی این بیماران می شود.
منبع: جام جم آنلاین و پزشکان بدون مرز
منبع: setare.com