کارول اوتس: درون همه ما یک قصه گو وجود دارد
به گزارش فیس راز، به گزارش خبرنگاران به نقل ازمجله پروسپکت-شکی نیست که جویس کارول اوتس یکی از درخشان ترین چهره های امروز ادبیات امریکا است که به ویژه در نوشتن داستان کوتاه بیش از هر نویسنده دیگری متمایز و منحصر به فرد بوده است. او تا به امروز بیش از 60 رمان، داستان کوتاه، نمایشنامه و زندگی نامه نوشته که جوایز بسیاری را در طی سال ها برایش به ارمغان آورده اند. او چندی پیش هم پیروز شد جایزه سینه دل دوکا را که گران ترین جایزه ادبی فرانسه است از سوی آموزشگاه زبان و ادبیات فرانسه دریافت کند.
اوتس در یک مصاحبه کوتاه و خواندنی با مجله پروسپکت درباره موضوعات متنوع صحبت نموده که در ادامه می خوانیم.
شرم آورتین لحظه ای که در زندگی تجربه نموده اید؟
چند سال پیش عده زیادی (یا به نظرم زیاد می آمدند) در یک روز بارانی برای خواندن یکی از کتاب هایم در یک کتاب فروشی سرپوشیده در برکلی کالیفرنیا جمع شدند. ردیف های جایگاه زیادی آن جا وجود داشت و چندین نفر هم ایستاده بودند. وقتی دورخوانی کتابم به خاتمه رسید و مردم برای دریافت امضا به صف شدند، دیدم تعداد قابل توجهی از مخاطبانم یکباره ناپدید شدند. بعدا فهمیدم که عده بسیاری از افرادی که آن جا حضور داشتند افراد بی خانمانی بودند که برای فرار از باران در کتابفروشی جمع شده بودند.
نقل قول و یا عبارت مورد علاقه شما کدام است؟
ما در تاریکی کار می کنیم-آن چه را می توانیم انجام می دهیم-آن چه را که داریم می دهیم. شک ما اشتیاق ماست و اشتیاق ما وظیفه ماست و مابقی جنون هنر است.(هنری جیمز)
اگر 1 میلیون پوند به شما داده می شد که صرف دیگران کنید صرف چه کاری می کردید و چرا؟
چرا فکر می کنید تابه حال این کار را ننموده ام. موسسه های خیریه ای که به آن ها یاری می کنم از یاری به حیوانات بی سرپرست تا آزادی زندانیان را در بر می گیرد. بیشتر آن ها سیاه پوستانی هستند که به اشتباه و یا دلایل ناکافی مجرم شناخته شده و راهی زندان شده اند و بعضی هم در زندان های امریکا منتظر حکم مرگ خود روزگارشان را سپری می نمایند.
الگوی شما در زندگی چه کسی است؟
الگوی من پدر و مادرم کارولینا و فرد اوتس هستند. آن ها الگویی از عشق، اندیشه ورزی، احساسات، صبر و خرد بودند و تحصیلات آنچنانی هم نداشتند. هردو مدرسه را در کلاس هشتم ترک نموده و برای گذران زندگی مجبور به کار کردن شده بودند. اما هردو آن ها حامی قوی من برای رسیدن به آرزویم در رفتن به کالج بودند و به مرور هم هردویشان هم کتاب خوان شدند و در میان دوستان جوان ترشان و در میان همسایگان بسیار محبوب بودند. با اینکه زندگی شان توام با افسردگی بود و از شرایط دشواری عبور نموده بودند هرگز ندیدم که در زندگی از چیزی گله و شکایت نمایند.
تا به حال فکرتان را راجع به چه چیزی تغییر داده اید؟
حالا نسبت به گذشته و وقتی جوان بودم بیشتر دیگران را می بخشم و فراموش می کنم. بعد از اینکه همسرم ریموند اسمیت را در فوریه 2008 از دست دادم آن وقت فهمیدم چرا تعداد زیادی از مردم به خوددرمانی و روان درمانی روی آورده اند و عده ای هم به مصرف الکل و مواد مخدر. فقط برای اینکه بتوانند از بحران و آشوب زندگی شان رها شوند. وقتی یک افسردگی ویرانگر را تحربه می کنی بودن در آن شرایط یک چالش است. دیگر هرگز نمی توانم فکر انتقاد از کارهای اشتباهی را کنم که مردم در زندگی شان حتی برای یک روز زندگی بیشتر انجام می دهند.
آیا می توان نوشتن را به کسی آموخت؟
هر کسی که بتواند یک نامه بنویسد احتمالا استعداد و توانایی نوشتن را هم دارد. درون همه ما یک قصه گو وجود دارد. اما کسی نمی تواند به کسی روش تبدیل شدن به یک نویسنده حرفه ای را بیاموزد. همانطور که می توان آهنگسازی آموخت اما نمی توان به کسی آموخت که مانند موتسارت گردد.
کتاب مناسب برای خواندن در زمان بحران کدام است؟
به نظر می رسد در امریکا هرروز با یک بحرانی روبه رو هستیم و به وضوح کتاب های بحرانی زیادی در این خصوص احتیاج داریم. حالا دارم جنگ و صلح را با یک گروه کتابخوانی می خوانم که به نظرم خیلی ایده آل و مناسب است؛ چرا که 5 رمان را در دل خود دارد که توسط چندین شخصیت و خانوده به یکدیگر مربوط شده اند. متن های مناسب برای بحران رمان هایی هستند که ذهن را به خودشان درگیر نمایند و در کوشش هستند تا به وسیله شخصیت های نماینده ای نظیر(پی یر تولستوی و راسکولنیکف داستایوفسکی) چیزی از حماقت و غرور رفتار انسانی را در موقعیت های نامطمئن اخلاقی نشان و شرح دهند.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران