15 شرکت هواپیمایی که دیگر وجود ندارند (قسمت اول) - فیس راز

حدود کمتر از 100 سال که از پرواز و مسافرت های هوایی می گذرد، هزاران هواپیمایی کار خود را شروع کرده اند و در نهایت به خاطر مسائلی هم چون قیمت سوخت، سیاست های کاری، سوء مدیریت و ضرر اقتصادی ورشکست شده اند.

دوم اکتبر و ورشکستگی ناگهانی خطوط هوایی ارزان قیمت پریمرا ایر (Primera Air) که در شمال اروپا فعالیت می کرد و مسافران عادی که در هر دو سوی اقیانوس اطلس قرار داشتند از مشتری های پرواز های این خطوط هوایی بودند، از آخرین خسارت های این صنعت بدنام و بی ثبات است.

تعطیل شدن برخی از این شرکت ها خاطرات تلخ تری نسبت به بقیه رقم زده است. مانند سقوط ناگهانی خطوط هوایی پن آمریکن (Pan American) از جایگاه بالایش در این صنعت تا خریداری شدن ویرجین آمریکا (Virgin America) از طریق خطوط هوایی آلاسکا (Alaska Airlines). اما هر 15 مورد از خطوط هوایی که در این مطلب به آن ها اشاره می کنیم قبل از آخرین پروازهایشان تأثیرات فراوانی بر این صنعت و شرایط مسافران داشته اند.

یو اس ایرویز

این شرکت هواپیمایی در سال 1937 و با نام آل آمریکن ایویئیشن (All American Aviation) کار خود را شروع کرد. در سال 1953 نام خود را به آلگینی ایرلاینز (Allegheny Airlines) تغییر داد. در سال 1979 که جزو بزرگ ترین خطوط هوایی جهان به شمار می رفت، یو اس ایر (US Air) نام داشت و در نهایت در سال 1997 به یو اس ایرویز (US Airways) تغییر نام داد.

این خطوط هوایی تحت عنوان یو اس ایرویز پروازهای داخلی و بین المللی زیادی را از مراکز خود در شارلوت، فیلادلفیا، فونیکس و فرودگاه ملی رونالد ریگان واشینگتن (Ronald Reagan Washington National Airport) به انجام رساند و خطوط هوایی پسیفیک سوت وست ایرلاینز (Pacific Southwest Airlines) یا به اختصار PSA، پیدمونت ایرلاینز (Piedmont Airlines) و شرکت ناموفق ترامپ شاتل (Trump Shuttle) را خریداری کرد.

در سال 2013 شرکت هواپیمایی یو اس ایرویز با شرکت آمریکن ایرلاینز (American Airlines) ادغام شد و بزرگ ترین خطوط هوایی جهان را تشکیل داد. آخرین پروازی که با نام تجاری این شرکت انجام شد، در ماه آپریل 2015 به زمین نشست.

کانتـیـننـتال

تاریخچه طولانی خطوط هوایی کانتـیـننـتال (Continental) در سال 1937 و در حالی شروع شد که وارنی اسپید لاینز (Varney Speed Lines) نام خود را تغییر داد و تمرکز کاری خود را از شرکت پست هوایی، به شرکت مسافربری منعطف کرد.

این شرکت سابقه درخشانی در کنار زدن محدودیت ها داشت و حرکات زیادی را برای اولین بار به عنوان خطوط هواپیمایی انجام داد؛ اقداماتی مانند استخدام اولین خلبان آفریقایی آمریکایی تباری که در سال 1963 برای یک شرکت هواپیمایی آمریکایی کار می کرد؛ افتتاح نخستین جهت هوایی عادی در سال 1968 که جزایر سراسر اقیانوس آرام را به یکدیگر متصل می کردا؛ انجامنخستین پرواز 16 ساعته بدون توقف (از نیوآرک به هنگ کنگ) در سال 2001 و ارائه پشتیبانی آنلاین 24 ساعته در سال 2009.

ساختمان اصلی این شرکت در هیوستون واقع بود و مراکزی در کلیولند، نیوآرک و گوام نیز داشت و تا سال 2012 که با یونایتد ایرلاینز (United Airlines) ادغام شد، به پروازهای خود ادامه داد.

میدوست ایرلاینز

میدوست ایرلاینز (Midwest Airlines) در سال 1984 پایه گذاری شد و پروازهایی در سرتاسر کشور و عموما از میلواکی و کانزاس سیتی انجام می داد تا این که در سال 2010 با فرانتیر ایرلاینز (Frontier Airlines) ادغام شد و به موجودیت خود سرانجام داد.

از حوالی 1990 تا اوایل 2000 و در حالی که شرکت های دیگر امکانات پرواز های خود را کاهش می دادند، میدوست ایرلاینز به ارائه غذاهای گرم و خدمات سخاوتمندانه خود ادامه داد و بدین ترتیب از سایر رقبا پیشی گرفت.

کلوچه های گرم شکلاتی میدوست که طی هر پرواز در داخل هواپیما آماده می شدند و در اختیار مسافران قرار می گرفتند، نام این شرکت را از سایر رقبا متمایز کرد. ارائه این کلوچه ها پس از ادغام و در طول پروازهای فرانتیر نیز ادامه داشت تا این که در سال 2012 این شرکت پخت کلوچه ها را متوقف کرد.

ای تی ای ایرلاینز

ای تی ای ایرلاینز (ATA Airlines) که در سال 1973 و به عنوان یک شرکت چارتر شروع به کار کرد، نخستین پرواز خود از میدوست به فلوریدا را در سال 1986 برنامه ریزی و اجرا کرد. تخصص اصلی این خطوط هوایی، جهتهای مربوط به مسافرت در تعطیلات بود اگرچه تجربه اندکی نیز در زمینه پروازهای بین المللی داشت.

ایندیاناپولیس و فرودگاه بین المللی شیکاگو میدوی (Chicago Midway International Airport) به عنوان مراکز اصلی ای تی ای فعالیت می کردند. در پی مسائل اقتصادی که از 11 سپتامبر 2001 شروع شد، این خطوط هوایی به طور مداوم دچار ضررهای اقتصادی شد تا این که در تاریخ دوم آوریل 2008، در حالی که برخی هواپیماهای این شرکت هنوز در حال پرواز بودند، به طور رسمی ورشکستگی خود را گفت و به کلیه فعالیت های خود سرانجام داد.

پس از ورشکستگی، سوت وست ایرلاینز (Southwest Airlines) برند تجاری ATA، دسترسی این شرکت به فرودگاه لاگواردیا (LaGuardia Airport) و گواهی فعالیت آن را به ارزش هفت و نیم میلیون دلار خریداری کرد.

ترنس ورلد ایرلاینز

مرکز پروازهای بر فراز اقیانوس اطلس شرکت ترنس ورلد ایرلاینز (Trans World Airlines) یا به اختصار TWA به عنوان میراثی از روزهای پرشکوه این خطوط هوایی در فرودگاه بین المللی جان اف کندی (John F. Kennedy International Airport) واقع در نیویورک واقع شده است. جایی که ورودی و خروجی مسافرانی که از ترمینال مرکز هوایی تی دبلیو ای گذر می کردند، بوده است.

این بنای نمادین معماری قرن اخیر در بین آثار مرکز ثبت ملی اماکن تاریخی واقع شده است و اخیرا به عنوان یک هتل و مرکز کنفرانس در حال توسعه و بازسازی می باشد.

آلوها ایرلاینز

سرانجام جنگ جهانی دوم و خرید هواپیماهای مازاد ارتش منجر به تأسیس شرکت آلوها ایرلاینز (Aloha Airlines) شد. شرکتی که پروازهای خود را در کشور آمریکا، هاوایی و سایر جزایر اقیانوس آرام برنامه ریزی و هدایت می کرد.

آلوها رقیب اصلی هاوائین ایرلاینز (Hawaiian Airlines) بود اما سرانجام در سال 2008 رقابت منصفانه ای که این شرکت با خطوط هوایی گو! (!Go) داشت منجر به ورشکستگی و توقف کلیه پروازها و فعالیت های آن شد.

کینگ فیشر ایرلاینز

مسافران هند ممکن است با برند نوشیدنی کینگ فیشر آشنایی داشته باشند. اما این نام (و شرکت اصلی که بعدها به کار نوشیدنی نیز وارد شد) در ابتدا به عنوان خطوط هوایی فعالیت می کرد. شرکت هواپیمایی کینگ فیشر ایرلاینز (Kingfisher Airlines) نخستین پروازهای خود را در سال 2015 و در سراسر هند به انجام رساند.

خدمات پروازهای بین المللی این شرکت به لندن شامل یک محل سرو نوشیدنی، تجهیزات سرگرمی به روز و فوق العاده و ارائه سرویس خواب بزرگ و کامل حتی در پروازهای اکونومی و و کم هزینه بود.

متحمل شدن ضررهای اقتصادی مداوم کینگ فیشر را بارها تا مرز توقف فعالیت هایش برد. تا این که در سال 2012 هند گواهی پرواز شرکت را به دلیل عدم پرداخت اقتصادیات باطل کرد و این خطوط هوایی مجبور به سرانجام کامل فعالیت های خود شد.