هرآنچه که باید راجع به آتروفی مغزی بدانیم

به گزارش فیس راز، آتروفی مغزی عارضه ای است که باعث کوچک شدن مغز می گردد. شدت آتروفی مغزی مشخص کننده مقدار تاثیرات مخرب این عارضه می باشد. آتروفی مغزی خفیف همواره خطرناک نمی باشد. آتروفی شدید مغزی می تواند با عارضه های عصبی مانند سکته مغزی یا زوال عقل (دمانس) پیش رونده مرتبط باشد. در بعضی از موارد، تشخیص این که آیا آتروفی مغزی سبب بروز عارضه های عصبی می گردد و یا این که عارضه های عصبی در بروز آتروفی مغزی مؤثر هستند، امکان پذیر نمی باشد.

هرآنچه که باید راجع به آتروفی مغزی بدانیم

نگاهی کلی بر آتروفی مغز

آتروفی مغز یا آتروفی مغزی از دست دادن سلول های مغزی به نام نورون است. آتروفی بعلاوه ارتباطاتی را که به سلول ها یاری می نماید از بین می برد. این می تواند نتیجه بسیاری از بیماری های مختلف باشد که به مغز آسیب می رساند، از جمله سکته مغزی و بیماری آلزایمر.

آتروفی می تواند قسمت های مختلف مغز را تحت تأثیر قرار دهد.

آتروفی کانونی، سلول های منطقه ها خاصی از مغز را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به از دست دادن عملکرد آن منطقه ها خاص می گردد.

آتروفی عمومی، سلول های سراسر مغز را تحت تأثیر قرار می دهد.

امید به زندگی در بیماران مبتلا به آتروفی مغز می تواند تحت تأثیر شرایطی باشد که باعث کوچک شدن مغز می گردد. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر پس از تشخیص، به طور میانه چهار تا هشت سال زندگی می نمایند. در صورتی که بیماری آنها به طور موثری درمان گردد، بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می توانند تا یک دوره طول عمر طبیعی داشته باشند.1

علل بیماری آتروفی مغز

دلایل مختلفی برای آتروفی مغزی وجود دارند. این ممکن است نتیجه یک بیماری عصبی پیشرونده یا آسیب مغزی باشد.
بیماری های پیشرونده
تعدادی از سندرم های عصبی با تخریب سلول های خاصی در مغز تعیین می شوند. بیماری پارکینسون و آلزایمر، شناخته شده ترین شرایط تخریب عصبی هستند که بر مغز تأثیر می گذارند. سایر موارد شامل زوال عقل با اجسام لویی، بیماری هانتینگتون و زوال عقل موقتی هستند.

تعیین نیست که چرا این شرایط ایجاد می شوند و کارشناسان معتقدند که ممکن است ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن دخیل باشد. گاهی اوقات، یک شرایط اکتسابی مانند ایدز، می تواند با آتروفی مغزی و دژنراتیو مغزی همراه باشد. و سندرم ورنیکه کورساکف می تواند باعث آتروفی پیشرونده مغز و تغییرات رفتاری در ارتباط با سوء مصرف الکل گردد. برخی از متخصصان معتقدند که پیری با پیشرفت آهسته آتروفی همراه است و محققان مطمئن نیستند که آیا این تاثیری روی توانایی های فرد می گذارد یا خیر.

ضربه مغزی
در برخی موارد، آتروفی مغزی به دلیل آسیب ناگهانی مغز مانند، سکته مغزی، ضربه به سر، عفونت مغزی (انسفالیت) یا تومور مغزی رخ می دهد. ترومای مکرر سر می تواند قسمت های متعددی از آسیب های مغزی را به وجود آورد که در نتیجه موجب آتروفی شدید مغزی و بیماری توصیف شده ای به عنوان انسفالوپاتی ترومای مزمن (CTE) گردد و سکته های مکرر می توانند زمینه های مختلف آتروفی را به طور معمول با تغییرات رفتاری و زوال عقل عروقی، ایجاد نمایند.

گاهی اوقات بیماری ام اس می تواند زمینه های این بیماری را نیز ایجاد کند. بعد از آسیب تماشا ناحیه ای از مغز، ممکن است آن ناحیه در معرض التهاب و تورم قرار بگیرد. در نهایت، این می تواند باعث نکروز سلول های مغز آسیب دیده گردد. فلج مغزی (CP)، یک بیماری مادرزادی است که ممکن است با آتروفی مغزی همراه باشد، اما این بیماری همواره در CP وجود ندارد.

مادرزادی
آتروفی مغزی بعلاوه ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد.2

علائم آتروفی مغزی چیست؟

علائم آتروفی مغزی می تواند عمومی باشد (کل مغز را تحت تأثیر قرار دهد) یا موضعی باشد (فقط یک قسمت از مغز یا یک عملکرد را تحت تأثیر قرار دهد). علائم عمومی شامل علائم زوال عقل مانند مسائل حافظه یا تغییر شخصیت است. علائم موضعی شامل تشنج و مسائل گفتاری، بینایی یا حرکتی است.
علائم عمومی آتروفی مغزی
علائم عمومی آتروفی مغزی در اثر از دست دادن سلول های مغزی در سراسر مغز بوجود می آید. ممکن است روزانه یا هر چند وقت یک بار علائم آتروفی مغزی را تجربه کنید. در برخی مواقع هر یک از علائم زیر می تواند شدید باشد:

تغییر در خلق و خو، شخصیت یا رفتار

مشکل در قضاوت یا تفکر انتزاعی

مشکل در حافظه، فکر کردن، صحبت کردن، درک مطلب، نوشتن یا خواندن

گمراهی

اختلالات یادگیری

علائم موضعی آتروفی مغزی
اگر آتروفی مغزی در اثر از دست دادن سلول های مغزی در یک منطقه خاص از مغز به وجود آید، ممکن است علائم موضعی داشته باشید از جمله:

تاری دید یا دوبینی

مشکل در فراوری یا درک گفتار (آفازی)

اختلال در تعادل و هماهنگی

ضعف موضعی، از دست دادن حس یا فلج شدن

علائم جدی که ممکن است بسیار خطرناک باشند
در برخی موارد، آتروفی مغزی می تواند بسیار خطرناک باشد. اگر شما یا شخصی که با او در ارتباط هستید، یکی از علائم زیر را دارید، فوراً برای درمان آن اقدام کنید:

خطرناک بودن برای خود یا دیگران، از جمله رفتار تهدیدآمیز، غیر منطقی یا خودکشی

تغییر در سطح هوشیاری یا کم حواسی، مانند غش کردن یا نداشتن واکنش

تغییر در شرایط ذهنی یا تغییر رفتار ناگهانی، مانند گیجی، هذیان، بی حالی، توهم و خیال پردازی

تشنج

تغییر ناگهانی در بینایی، از دست دادن بینایی یا درد چشم.1

راه های درمان کوچک شدن مغز

راه درمان کوچک شدن مغز، بسته به دلیل بیماری و موقعیت و شدت آن، متفاوت خواهد بود. در ادامه، به تفکیک دلیل های مختلف ابتلا به آتروفی مغزی، از راه چارههای رایج برای درمان آن خواهیم گفت.
ضربه مغزی
همان طور که پیش تر هم گفته شد، کوچک شدن مغز ممکن است یکی از عوارض بلندمدت ضربه مغزی باشد. در چنین مواقعی، تمرکز بر بهبود بافت های آسیب دیده مغزی خواهد بود. برای بهبود اوضاع آسیب مغزی، معمولا به یک دوره توان بخشی احتیاج است. احتمال استفاده از یک یا چند مورد از راه چارههای درمانی زیر هم وجود خواهد داشت (هم زمان با توان بخشی):

فیزیوتراپی؛

گفتاردرمانی؛

مشاوره (منظور مشاوره روان شناختی است، با هدف توانمندکردن بیمار در برخورد با مسائل شخصی مثل مسائل هیجانی و موارد مشابه).

بیماری ها و اختلال ها
بیماری ها و اختلال های مختلفی زمینه ساز ابتلا به آتروفی مغزی می شوند. بسیاری از اینها قابل درمان نیستند؛ بنابراین، اگر دلیل آتروفی چنین بیماری یا اختلالی باشد، تلاش اصلی فقط بر کنترل شدت علائم آن خواهد بود. برای این منظور، از مجموعه ای از راه چارههای درمانی (مثل کاردرمانی یا گفتاردرمانی) و داروهای مختلف استفاده خواهد شد. با یاری این راه چارهها و داروها شاید بتوان به بازیابی کارکرد مغز یاریی کرد. بعلاوه به وسیله همین راه چارههاست که بیمار مبتلا به آتروفی مغزی با شگردهایی برای کنارآمدن با علائمش آشنا می گردد.

در ادامه، با ذکر چند مثال، به شما خواهیم گفت که کوچک شدن مغز ، بسته به دلیل آن، دقیقا با استفاده از چه راه چارههایی درمان یا کنترل می گردد:

سکته مغزی
برای بهبود علائم سکته مغزی از داروهایی مثل فعال نماینده های پلاسمینوژن بافتی (TPA) استفاده می گردد که به انحلال لخته خون و بازگرداندن جریان خون به مغز یاری می نماید. برای خارج کردن لخته خون یا ترمیم رگ های آسیب دیده، گاهی به عمل جراحی احتیاج خواهد بود. مصرف داروهای ضدانعقاد و داروهای کاهش دهنده فشار خون به پیشگیری از وقوع مجدد سکته مغزی یاری خواهد نمود؛
ام اس
برای بهبود و کنترل علائم ام اس، اغلب از داروهای تعدیل نماینده مثل اُکرووس (Ocrevus)، کوپاکسون (Copaxone) و فینگولیمود (Fingolimod) استفاده می گردد. مصرف این داروها به پیشگیری از حملات دستگاه ایمنی به سلول های عصبی یاری می نماید.

به همین منوال، ابتدا دلیل اصلی کوچک شدن مغز تعیین می گردد و سپس، از راه چاره یا راه چارههای درمانی مناسب برای کنترل علائم آن استفاده می نمایند.

راه چاره درمانی قطعی و تعیین برای بخشی از بیماری ها و اختلال های مرتبط با آتروفی مغزی وجود ندارد. آلزایمر و دیگر انواع زوال عقل، فلج مغزی، بیماری هانتینگتون یا لکودیستروفی ها همگی به این دسته تعلق دارند. فقط می توان با استفاده از برخی داروها، علائم بیماری را کنترل کرد و از شدتشان کاست؛ اما نمی توان بیماری را به طور قطعی و دائمی درمان کرد.

عفونت ها
عفونت هایی مثل ایدز یا آنسفالیت نیز ممکن است از علل کوچک شدن مغز باشند. ابتدا باید نوع عفونت تعیین گردد (ویروسی یا باکتریایی بودن آن). برای درمان و کنترل علائم عفونت های ویروسی از داروهای ضدویروس استفاده می گردد. داروهای آنتی بیوتیک نیز در کنترل و بهبود عفونت های باکتریایی کاربرد دارند.3

پینوشتها

1.www.drdr.ir

2.www.resaa.net

3.www.chetor.com

منبع: راسخون
انتشار: 16 اسفند 1400 بروزرسانی: 16 اسفند 1400 گردآورنده: faceraz.ir شناسه مطلب: 2076

به "هرآنچه که باید راجع به آتروفی مغزی بدانیم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "هرآنچه که باید راجع به آتروفی مغزی بدانیم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید