یادتان هست؟ داشتید فردوسی پور را به خاطر این چیزها می کشتید - فیس راز

به گزارش خبرنگاران، حدود یک سال از تعطیلی برنامه نود می گذرد. در سال هایی که نود پخش می شد، این برنامه در کنار انبوه طرفداران و بیننده هایش، منتقدان سرسختی هم داشت که معتقد بودند عادل فردوسی پور باعث و بانی برخی آفت ها و مسائل در فوتبال ایران شده است. البته نه اینکه نود بدون نقص بوده باشد اما برخی از اتهاماتی که به این برنامه وارد می شد واقعا عجیب و دور از انصاف بود. حالا که به خاتمه یک سال کامل بدون نود نزدیک می شویم، بد نیست فهرست برخی از این اتهامات را مرور کنیم و انصاف بدهیم که آیا آنها منطقی و عادلانه بودند یا نه؟ شما قضاوت کنید آیا بدون عادل این نقایص و کاستی ها رفع شده؟

تعداد تماشاگران بیشتر شد؟

یکی از تکراری ترین نقدها امیر قلعه نویی از عادل فردوسی پور این بود که او و برنامه اش باعث ریزش تماشاگران فوتبال شدند. اعتقاد امیرخان این بود که عادل زیادی به وجوه منفی فوتبال پرداخته و مردم را دلزده نموده است. حالا اما یک سال بعد از غیبت عادل، آیا مردم نسبت به فوتبال دلگرم تر شده اند؟ آیا تماشاچیان بیشتری به استادیوم می فرایند؟ به تیم های دیگر کاری نداریم اما در طول همین فصل حداقل 10مصاحبه از امیر قلعه نویی می آوریم که بابت کم لطفی طرفداران سپاهان و حضور کم تعدادشان در استادیوم اعتراض نموده؛ اعتراضاتی که گاهی لحن تند هم داشته است. خب، الان دیگر مشکل از کجاست رفقا؟

بداخلاقی سکوها کمتر شد؟

همواره از نود ایراد گرفته می شد که طرفداران را بیش از حد تحریک می نماید و با ایجاد حساسیت کاذب، خشم و خشونت را به سکوها می کشاند. بر همین اساس هم خیلی از بداخلاقی های موجود در استادیوم ها به عادل و نود نسبت داده می شد. با وجود این، سال جاری که نود نبود، وضع سکوها از هر زمان دیگری بدتر شد. اتفاقات اواخر فصل گذشته در لیگ و جام حذفی آنقدر وحشتناک بود که عملا باعث شد فصل جدید با تأخیری 2 ماهه شروع گردد. در داربی رفت تقریبا از نصف ظرفیت استادیوم استفاده شد تا اتفاق بدی رخ ندهد و البته در داربی برگشت هم استادیوم پر نشد. سوال اینجاست که حالا که عادل نیست و جو را مسموم نمی نماید، چرا استادیوم های مان بوی عطر و گل نگرفته؟

مربی و مدیر به جان هم نیفتادند؟

می گفتند یکی از بدی های عادل این است که افرادی را که صندلی شان با هم برابر نیست، در مقابل هم قرار می دهد؛ مثلا فضایی مهیا می نماید که بازیکن به جان مربی بیفتد و مربی رودرروی مدیر بایستد. حالا اما در دوران تعطیلی نود، آیا شاهد رفتارهای این چنینی نبوده ایم؟ آیا جز این است که سردار آزمون علنا در تلویزیون گفت همه بازیکنان دور هم جمع شدند و گفتند: حال نمی کنیم ویلموتس سرمربی مان باشد؟ جز این است که برخی مدیران باشگاه های پرسپولیس و استقلال رسما سرمربی پیروز شان را پیچاندند و دور زدند؟ اینها هم تقصیر عادل بود؟ اصلا عمر حضور این مربیان خارجی به دوره حیات نود خورد؟ الان که دیگر قربانش برویم اینستاگرام مجال نمی دهد کسی دنبال برنامه تلویزیونی باشد؛ مربی و بازیکن و مدیر طوری به جان هم می افتند که مجادله های نود در مقایسه با آنها بازی مهدکودکی به نظر می رسد!

قیمت ها پایین آمد؟

گروهی هم بودند که عقیده داشتند عادل فردوسی پور با بها دادن به یکسری از بازیکنان و مربیان ایرانی و خارجی قیمت آنها را افزایش می دهد. این جماعت، برنامه نود را عامل تورم فوتبال ایران می دانستند اما حالا که 2 پنجره تابستانی و زمستانی بدون نود گذشته، قیمت ها کمتر شده؟ این روزها چیزهایی از بازار می شنویم که حیرت انگیز است؛ از قرارداد بازیکنان یک تیم خاص که دسته جمعی و هماهنگ افزایش پیدا نموده تا فلان مربی ایرانی که برای یک فصل، هفت ونیم میلیارد پول گرفته! مبلغ رضایتنامه این یکی مربی هم بماند. راستی آیا منتقدان فردوسی پور در جریان هستند که قرارداد ویلموتس و دستیارانش سالانه حدود 3میلیون یورو بسته شد و قلب مهدی تاج را به این روز انداخت؟!

بحث حق پخش مطرح شد؟

یکی از پرتکرارترین نقدها روی عملکرد 20ساله برنامه نود این بود که عادل چرا از نفوذش برای بحث در خصوص حق پخش تلویزیونی استفاده نمی نماید. این مسئله در حالی مطرح می شد که به هر حال فردوسی پور کارمند صداوسیما بود و طبیعتا این سازمان اجازه نمی داد در برنامه ای که خودش روی آنتن می برد، علیه منافعش اقدام گردد. مسلما هر حرکت عادل در این مورد بدون هماهنگی با مدیران سازمان، می توانست خیلی خیلی زودتر از این حرف ها به خاموشی چراغ نود بینجامد. به هر حال اما الان که فردوسی پور ترسو(!) نیست، آیا کسی در تلویزیون در خصوص حق پخش حرف می زند؟ آیا واقعا این جماعت ستاره و مربعی که روی آنتن پیراهن می فروشند، توان احقاق حق فوتبال را دارند؟

بدون اسکوچیچ پور، نیمکت تیم ملی به ایرانی ها رسید؟

گروهی از مربیان داخلی هم معتقد بودند عادل مروج فرهنگ استفاده از مربی خارجی است و حق آنها را پایمال می نماید. اصلا همین ها به او لقب کی روشی پور دادند، هرچند خدا را شکر او نبود تا ویلموتسی پور و اسکوچیچ پور هم بگردد! فقط سوال این است که بدون فردوسی پور نیمکت تیم ملی به شماها رسید؟ اصلا از انتخاب هایی که جای کارلوس کی روش شد، راضی هستید؟