آیا مادر لئوناردو داوینچی برده بود؟
به گزارش فیس راز، یک پژوهشگر ایتالیایی با نام کارلو وچه که روی سرگذشت و زندگی لئوناردو داوینچی تحقیق می نماید در مدارکی که به تازگی پیدا شده این احتمال را می دهد کاترینا مادر این هنرمند نابغه، برده ای از منطقه قفقاز شمالی در آسیای مرکزی (روسیه فعلی) بوده که به ایتالیا فرستاده شده است. هویت و پیشینه مادر داوینچی، همواره زیر ذره بین محققین قرار داشته و در نهایت پس از سال ها این جستجوها خاتمه یافت.
این مورخ در یک رسانه معتبر بیان نمود: زمانی که سند را دیدم، نمی توانستم به چشمانم اعتماد کنم. من هرگز این نظریه که مادر لئوناردو داوینچی برده است را چندان قبول نداشتم. بنابراین ماه ها کوشش کردم تا ثابت کنم، کاترینا در آن دفتر اسناد رسمی، ابدا مادر لئوناردو نیست. اما تمام شواهدی که پیدا کردم، اتفاقا به سمت این حقیقت رفتند و در نهایت تسلیم شواهد شدم.
سند کشف شده به وسیله پیرو، پدر لئوناردو داوینچی در تاریخ نوامبر 1452، دقیقا شش ماه پس از تولد پسرش نوشته شده است. درواقع جزئیات سند درباره آزادی برده ای به نام کاترینا می گوید که به دیدگاه وچه این برده، همان مادر لئوناردو است.
برده داری بخش کلیدی ساختار اجتماعی اروپای رنسانس در نظر گرفته می شد و به طور کامل در سوابق تاریخی هم قید شده است. بسیاری از پژوهش های اخیر بر شناخت و استنباط بهتر از مفهوم برده شدن و هویت واقعی آن ها نیز متمرکز است و بعلاوه در این سند تازه کشف شده، اهمیت و رایج بودن بردگی در اروپای رنسانس را نشان می دهد.
مادر داوینچی یک برده چرکسی 15 ساله با نام کامل، کاترینا دی میو لیپی بود. اصالت بردگان چرکس از منطقه شمال غربی قفقاز می آمد که بیشتر به خاطر زیبایی زنان شان شناخته می شدند. بیشتر چرکس ها مسلمان بودند و معمولاً نام کاترینا در زمان تبدیل دین به مسیحیت برای آن ها انتخاب می شد. درواقع نام کاترینا به سنت کاترین یک نوکیش رومی اشاره دارد، بدین منظور علت انتخاب این نام، کاملا به عمل تغییر مذهب مربوط می گردد.
کارلو وچه اضافه کرد: در آن موقع برده های زیادی کاترینا نامیده می شدند، اما این تنها برده ای به نام کاترینا بود که پیرو داوینچی آزاد کرد و بعلاوه او در سند موجود فقط از یک برده نام برده است. علاوه بر این سند از اشتباهات و حذفیات جزئی ای برخوردار است که نشان می دهد، احتمالا پیرو هنگام نوشتن آن بسیار عصبی بوده؛ زیرا باردار شدن یک برده، عملا جرم قلمداد می شد.
اگر داوینچی پسر مشروعی بود، قطعا طبق قانون پس از پدرش، شغل او را نیز در اختیار می گرفت. اما با وجود اینکه لئوناردو پسر پیرو شناخته می شد، همراه پدربزرگش زندگی می کرد و باید شغل و تحصیلات خود را به عنوان یک فرزند نامشروع در فضای دیگری می جست. بنابراین این نقاش بزرگ به جای حرفه حقوقی، شاگرد یک زرگر و نقاش، آندرئا دل وروکیو مشهورترین هنرمند ایتالیایی آن موقع شد.
منبع: Faroutmagazine
منبع: دیجیکالا مگ